Kiedy we wtorek pojawiła się wiadomość, że premierzy Czech, Polski i Słowenii siedzą w pociągu jadącym do Kijowa, wszyscy najpierw pomyśleli: a dlaczego nie ma tam Hegera, bo Słowacja sąsiaduje bezpośrednio z Ukrainą?

Premier Czech Petr Fiala, premier Polski Mateusz Morawiecki, wicepremier Jarosław Kaczyński i premier Słowenii Janez Janša wykonali bezsprzecznie mocny gest. Powiedzieli jasno: jesteśmy z wami, Europa wspiera Ukrainę. Niewątpliwie spotkały się z brawami w kraju i na Ukrainie za podjęcie tak ryzykownej decyzji.

Heger, który mógł być z nimi, postanowił posłuchać zalecenia sił bezpieczeństwa, że ​​jest to zbyt ryzykowne. Czy to dlatego jest tchórzem? Czy powinien był zignorować stanowisko MON?

Nie, nie jest. Chociaż symbolika ma ogromne znaczenie w polityce, zwłaszcza w tych niespokojnych czasach, czyny są ważniejsze niż gesty. A Słowacja zachowuje się bardziej niż wzorowo – sprowadziliśmy dziesiątki tysięcy uchodźców i niesiemy Ukrainie pomoc humanitarną i wojskową.

Wyobraźmy sobie, że dziś premierem byłby Robert Fico. Pewne jest, że nie wysłałby broni na Ukrainę, wątpliwy jest też jego stosunek do uchodźców.

Choć wiemy, że Igor Matovič poszedłby bez zastanowienia na spotkanie z Zelenskim, to musimy się zastanowić, co by się stało, gdyby armia rosyjska zaczęła bombardować pociąg i zabiła jednego z premierów? Prawdopodobnie mówilibyśmy o nieodpowiedzialnym zachowaniu polityków, którzy nie posłuchali ostrzeżeń własnych sił bezpieczeństwa…

Idźmy dalej – czy art. 5, który skłania NATO do podjęcia wspólnych działań przeciwko wrogowi, zostałby aktywowany, jeszcze bardziej rozszerzając konflikt?

Podróż przywódców Europy Środkowej zakończyła się szczęśliwie – zdrowi i zdrowi wrócili do domu. Heger może też mieć w głębi duszy, że jego koledzy nagle mają wyobrażenie odważnych bohaterów, ale szczególnie ważne będzie, abyśmy kontynuowali kurs na Ukrainę i pomogli naszemu wschodniemu sąsiadowi w każdy możliwy sposób.