Rozpoczęła się ostateczna eskalacja po śmierci Khadera Adnana, 45-letniego przedstawiciela Islamskiego Dżihadu, który od prawie trzech miesięcy prowadzi strajk głodowy w izraelskim więzieniu. Wkrótce po jego śmierci, do której doszło we wtorek 2 maja, palestyńscy bojownicy rozpoczęli ostrzał bezpośredniego sąsiedztwa Strefy Gazy, w której mieszka około 70 000 izraelskich mieszkańców.

Izraelskie Siły Obronne czekały na odpowiedź do wczesnych godzin porannych we wtorek, 9 maja, kiedy to w zaskakującej operacji wojskowej zwanej „Tarcza i Strzała” uprowadziły trzech czołowych agentów Islamskiego Dżihadu w Gazie z celem zamachu. Niestety akcja ta nie obyła się bez ofiar cywilnych w gęsto zaludnionej Strefie Gazy.

Mieszkańcy Izraela w strefie przygranicznej ze Strefą Gazy przygotowywali się do odwetowych ataków rakietowych na podstawie doniesień o zamachu, który w rzeczywistości miał miejsce prawie dzień później. Do tej pory Islamski Dżihad wystrzelił ponad 500 rakiet na Izrael. Większość pocisków została zniszczona przez systemy antyrakietowe David’s Sling i Iron Dome. Według izraelskiej armii i Palestyńskiego Centrum Praw Człowieka co najmniej troje dzieci zginęło od zbłąkanych palestyńskich rakiet.

Ruch terrorystyczny Hamas nie włączył się w bombardowanie Izraela, z czego można wywnioskować, że Hamas nie traktuje Islamskiego Dżihadu jako swojego sojusznika, ale raczej jako swego rodzaju konkurenta. Izraelskie Siły Obronne uderzyły w około 160 obiektów należących do Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu.

Rakiety Al Quds (podobne do rakiet Qassam) używane przez Islamski Dżihad w bombardowaniach są w większości bardzo łatwe do przygotowania. Do ich budowy wystarczy metalowa rura, trochę cukru i substancja, którą można zsyntetyzować z powszechnie stosowanych nawozów azotowych lub amoniakalnych. Rakiety są bardzo niecelne i czasami nawet 40% wystrzelonych rakiet nie opuszcza nawet Strefy Gazy.

Na moim profilu na Instagramie, która jest ukierunkowana na wskazówki dotyczące podróży do Izraela, bardzo często dostaję pytanie, czy Izrael jest obecnie bezpieczny. Izrael to kraj pełen paradoksów i nawet w tej chwili Izrael jest paradoksalnie bezpieczniejszy dla przeciętnego turysty niż niektóre kraje Unii Europejskiej.

Ogień rakietowy jest bardzo rzadki na obszarach, gdzie są turyści. Główne atrakcje turystyczne znajdują się daleko od Strefy Gazy. Jeśli jesteś w Tel Awiwie, Jerozolimie, Hajfie lub Nazarecie, istnieje większe prawdopodobieństwo, że zostaniesz zabity przez skuter elektryczny niż przez odłamki sfabrykowanych rakiet.

Jeśli ktoś usłyszy syrenę w środkowym Izraelu, ma do 90 sekund na szukanie schronienia. W takich przypadkach Obrona Cywilna podkreśla, że ​​ludzie nie panikują i nie uciekają, ponieważ większość obrażeń jest spowodowana upadkiem. Najlepiej schować się na drugim piętrze apartamentowca. Schody tutaj są w zdecydowanej większości budynków bez okien, z prostego powodu, że służą jako schronienie. Po uruchomieniu syreny trzeba odczekać jeszcze 10 minut pod osłoną, bo do tego czasu odłamki mogą spaść na ziemię z wysokości kilku kilometrów.

Choć na pierwszy rzut oka wydaje się to bardzo nieprzyjemne, posiadanie półtorej minuty na dotarcie do schroniska daje większe szanse na przeżycie niż setna część sekundy na ucieczkę przed pijanym kierowcą na Zochovej.

Jak będzie się rozwijać sytuacja?

Na nieprzewidywalnym Bliskim Wschodzie może dojść do natychmiastowego zawieszenia broni w ciągu kilku godzin lub sytuacja może przerodzić się w tygodnie walk. Ewolucja jest bardzo trudna do przewidzenia. Iran i Katar starają się zdestabilizować sytuację bezpieczeństwa w Izraelu swoim wsparciem z daleka, podczas gdy Egipt i Arabia Saudyjska starają się ją uspokoić. Atmosfera w kraju po kilkutygodniowych protestach przeciwko reformie sądownictwa prawdopodobnie nie sprzyja pozytywnym wydarzeniom, ale paradoksalnie zagrożenie zewnętrzne może zjednoczyć podzielone społeczeństwo izraelskie.