Wiosną kraj tysiąca kolorów zrzucił Chiny z piedestału najludniejszego państwa świata. Tylko w ciągu ostatnich dwunastu lat liczba jego obywateli wzrosła o 210 milionów i obecnie wynosi ponad 1,42 miliarda. Chociaż Indie zajmują siódme miejsce w rankingu światowych gospodarek, ich mieszkańcy poszukują ziem obiecanych, a nawet przyjeżdżają do kraju pod Tatrami, choć w ich oczach to tylko kropla w morzu potrzeb. Liczba Hindusów pracujących na Słowacji wzrosła z roku na rok prawie czterokrotnie.

Uzupełniają kolorystykę motoryzacyjnych miast takich jak Nitra czy Trnava i można się z nimi spotkać zwłaszcza podczas zakupów w supermarketach. Są uprzejmi i uśmiechnięci i uprzejmie odrzucają nasze prośby o rozmowę. Ich ulubionym miejscem jest również sieć fast foodów, ale stoją po drugiej stronie lady.

Spotkaliśmy 24-letniego Beba w Mlynské Niva w Bratysławie, gdzie pracuje jako manager w KFC. Mówi też swoje prawdziwe imię, ale musi je dla nas przeliterować: Patel GauRang. Już rozumiemy, dlaczego na Słowacji wolą zwracać się do niego po imieniu. Musiał też przyjechać i spotkać się z Indianami, którzy z nim pracują. Ale przyszedł sam. „Inni się wstydzą” jednym zdaniem rozbroił nasz sprzeciw.

Mruczenie w dialekcie

Bebe przyjechał do Bratysławy sześć lat temu. Pierwotnie stolica miała być tylko stacją przesiadkową. Celem miała być Kanada, gdzie mieszka wielu jego krewnych. Jednak w tym roku Słowacki Uniwersytet Techniczny otworzył studia z kursem języka angielskiego. Bebe miał lekcje języka w szkole średniej i angielski nie był dla niego problemem.

„Słowackiego używa się tutaj, na Słowacji”, śmieje się młody Hindus, który z początku nie rozumiał, że ojczysty język Imperium Brytyjskiego znają gorzej, niż mu się wydawało. Denerwowało ich, gdy tego nie rozumieli. Niektórzy mieli do niego urazę i lubił być ustnie wyrzucany z kraju więcej niż jeden raz, ale na szczęście nigdy nie było to fizyczne…