Ľubomír Paulovič: Milka była sama w sobie, ale zawsze oryginalna

Zdjęcie: Prawda, Ivan Majerský

Ľubomír Paulović Aktor Ľubomír Paulović

Kiedy po raz pierwszy spotkałeś Milkę Zimkovą?

Milka kończyła College of Performing Arts, kiedy zaczynałam, więc spotykaliśmy się tylko na korytarzu. Tymczasem widziałem tu i ówdzie jego monodramy, ale to było dawno temu. Oczywiście spotkaliśmy się też kilka razy po nakręceniu jego filmu Pasla kone na betoni i rozmawialiśmy o naszym życiu. Tak więc pierwsze spotkanie robocze dotyczyło filmu Pasla kone na beton w 1982 roku, a drugie trzynaście lat później, kiedy kręcono darmową kontynuację …kone na beton.

Co sprawiło, że był dla ciebie wyjątkowy?

Byliśmy przyjaciółmi. Milka była sama. Zaczyna jako aktor w teatrze w Trnavie, jeśli się nie mylę, było tam kilku kolegów z klasy. Potem odszedł z aktorstwa w teatrze, bo bardziej interesowała go samodzielna praca w monodramie, który sam stworzył – czyli napisał i wyreżyserował, sam też zaprojektował scenę, muzykę, kostiumy, „oczyścił” wszystko w sobie. występy. Ciekawy był też jego szczególny luksus w ubieraniu się, zainteresowanie kapeluszami, ale zawsze miało to swój urok, było stylowe i oryginalne.

Jakie miejsce w twoim filmie zajmowała Pasla kone na betón?

Nie miałem tam jakiejś wielkiej postaci, ale pamiętało go wielu widzów, nawet z różnych grup wiekowych. Bardzo mnie to uszczęśliwiło. Ponieważ film jest często odtwarzany, wciąż słyszę tu i ówdzie reakcje, że młodym ludziom podoba się ten film i jego bezpłatna kontynuacja. Przypominają mi się moje czesko-słowacko-wschodnie wersety, np.: Ďepak na nas. To było w scenie, w której wandale pobili mojego przyjaciela i mnie. Żartowaliśmy, uczesaliśmy włosy jak koleś i powiedzieliśmy: „O cholera”. Tak więc niektóre cytaty z filmów, zwłaszcza z pierwszego, są wciąż żywe, wyryte w ludzkiej pamięci.

Czy podczas kręcenia filmu miałeś problemy z językiem wschodnim?

Nie, wręcz przeciwnie, lubię to jako zabawne i znaczące zajęcie twórcze.

Katarína Sedláková

Etela Farkašová: Milka wiedziała, że ​​smutek i łzy są częścią życia

Zdjęcie: Ľuboš Pilc, Prawda

Etela Farkašová Autor Etela Farkašová.

Miał piękny, charakterystyczny uśmiech, ale w zasadzie był poważny. Jego proza ​​i dramat są po części humorystyczne i ironiczne, czasem wręcz groteskowe, ale poruszają poważne tematy, czasem z delikatnym, melancholijnym wydźwiękiem.

Milka doskonale wiedziała, że ​​smutek, żal i łzy są częścią życia tak samo jak radość i śmiech, w końcu sama bardzo pięknie to wyraziła w rozmowie z Antonem Blahem, który swoją najnowszą książkę Barvinek podsumowuje słowami: „Nawet smutek może być piękny, musi tylko znaleźć odpowiedni ton…”

Dostałam od niego książkę w prezencie pod choinką, rozmawialiśmy o niej dość długo i trochę później to była nasza ostatnia rozmowa: o literaturze w ogóle, o chorobie, o wszystkim, co nas martwi w tym chaotycznym czasie. .. Polubiłem go bezpośrednio, jego otwartość, jego krytycyzm, jego umiejętność ekscytowania się czymś i działania bezinteresownego, bez żadnej kalkulacji, za jego wierność swoim ideałom…

Jest mi teraz bardzo smutno, Milka, że ​​odeszłaś, ale próbuję znaleźć „właściwy ton” dla smutku, poczuć jego piękno…

Zdjęcie: Ján Zemiar

IMG Michaela Čobejová Aktorka Michaela Čobejová.

Michaela Čobejová: Milka Zimková wniosła do filmu coś niezwykłego

Wiadomość o śmierci aktorki i pisarki Milki Zimkovej otrzymała podczas kręcenia serialu jej filmowa córka Michaela Čobejová. „Podczas przerwy przeczytałam wiadomości i zobaczyłam to na Facebooku. Wróciły do ​​mnie wszystkie wspomnienia z całej sesji”, powiedziała TASR aktorka i producentka Čobejová. On i Zimková połączyli siły w luźnej kontynuacji filmu Pásla kone na betone, który Štefan Uher nakręcił w 1980 roku na podstawie debiutu książkowego Zimkovej pod tym samym tytułem.

W darmowej kontynuacji … kone na betón (1995) Čobejová zagrała Paulinę, córkę Johany Ovšeny, głównego bohatera granego przez Zimkovą. „Nie mieliśmy bezpośredniego kontaktu, kręciliśmy ten film i od tego czasu nie mieliśmy kontaktu, kilka razy spotkaliśmy się na targu Miletička, tam rozmawialiśmy. Bo on miał inną karierę zawodową, a ja inną jeden, nie mieliśmy okazji się gdzieś spotkać” – przyznała Čobejová.

Według niego Zimkovej udało się kontynuować historię Johanki, kobiety ze Wschodu, czego słowackim filmowcom nie udało się stworzyć od czasu łagodnej rewolucji. „To niezwykle autentyczny film, w którym bohaterka jest bardzo wiarygodna, wrażliwa i tak strasznie słowacka, że ​​to było bardzo wyjątkowe” – podkreśliła Čobejová. Według niego Milka Zimková była wyjątkowa nie tylko jako aktorka.

„Jako scenarzysta wniósł do filmu autentyczny element, w który widzowie wierzą od początku do końca. Kiedy patrzę na… konie na betonie w czasie, były one świadectwem swoich czasów, trochę naiwnym w biznesie, ale nadal uważam, że to najlepszy film porewolucyjny, jaki tu powstał” – oświadczyła Čobejová. , dodając, że o wyjątkowości filmu świadczy również jego oglądalność. „Ciągle się to powtarza i za każdym razem ma swoją publiczność” – skomentował aktor film, nakręcony przez reżysera Stanislava Párnického.

„Milka Zimková wniosła do filmu coś niezwykłego. W jej przypadku autorstwo równało się aktorstwu, było to u niej rzadkością, była pionierką filmowania, w sztuce w ogóle, jako pisarka, ale także jako scenarzystka i aktorka – podsumowała Čobejová.

Aktorka, pisarka, scenarzystka Milka Zimková, pierwsza dama teatru jednoaktowego, zmarła w wieku 71 lat we wtorek, 30 maja, w Bratysławie.

TASR