Gwiazda Albrightové świeciła w styczniu 1997 roku, kiedy po obronie swojej kadencji jako Bill Clinton poprosił o zostanie pierwszą kobietą, która stanie na czele amerykańskiej dyplomacji. Albright dokonała wielu rzeczy jednak jego bezkompromisowe podejście i zgryźliwy język również często były źródłem krytyki. Za największy sukces uważa rozwiązanie problemu Kosowa. Otrzymała jednak mieszane reakcje. Według krytyków Albright był głównym architektem i orędownikiem kwestii Kosowa siłą. Belgrad nieustannie oskarżał Albright o stronniczość i utrzymanie strony albańskiej.

„Myślę, że ograniczone użycie ograniczonej siły zachęca do dyplomacji. Myślę, że musimy być bardziej elastyczni w użyciu siły,Mówiła o wydarzeniach, które doprowadziły do ​​zbombardowania Jugosławii w 1999 roku przez siły NATO. Uwagę przyciągnęły również doniesienia prasy serbskiej i chorwackiej, że ona i jej firma brały udział w sprzedaży operatora komórkowego w Kosowie.

Była sekretarz stanu USA Madeleine Albright była, według prezydenta Milosa Zemana najważniejszy zwolennik i orędownik Republiki Czeskiej w Stanach Zjednoczonych, nie tylko w roli szefa amerykańskiej dyplomacji. Z kondolencjami listy Zeman przypomniał swojemu amerykańskiemu odpowiednikowi Joe Bidenowi, że urodzony w Pradze polityk odegrał kluczową rolę we wczesnym członkostwie Czech w NATO, kiedy był premierem. Albright nadal będzie wspaniałą, dumną i przykładną postacią oraz łącznikiem między Republiką Czeską a Stanami Zjednoczonymi, powiedział Zeman.

Madlenka została wychowana jako katoliczka

Albright zdecydowanie popierał ekspansję NATO na wschód oraz rozluźnienie stosunków USA z Wietnamem i Koreą Północną. Na przykład jej wizyta w tym kraju w 2000 r., kiedy została pierwszą wysoką rangą przedstawicielką USA w KRLD, była punktem zwrotnym w stosunkach KRLD ze Stanami Zjednoczonymi.

Fakt, że nie udało jej się znaleźć rozwiązania problemu izraelsko-palestyńskiego uznała za swoją porażkę. Według niej, administracja Clintona była bliska takiego rozwiązania, ale administracja następcy Clintona Jerzy Krzak następnie zaczęła wymyślać strategię ABC (All But Clinton).

W 2012 roku została prezesem Obama otrzymał Prezydencki Medal Wolności, najwyższe odznaczenie cywilne w Stanach Zjednoczonych. Albright była ostrym krytykiem wojny w Iraku, która, jak powiedziała, była „gorsza niż Wietnam”. W wyborach prezydenckich w 2016 r. poparła Hillary Clinton i przeciwko Donald Trumpov jasno zdefiniowane.

Urodziła się 15 maja 1937 roku w Pradze jako Marie Jana Körbelová, pierwsze z trójki dzieci w czeskiej żydowskiej rodzinie dyplomaty Josefa Korbela (niemieckie umlaut zostało po wojnie usunięte z nazwiska). Po ogłoszeniu protektoratu wyemigrowali do Wielkiej Brytanii. Madlenka, jak nazywano ją w domu, wychowywała się jako katoliczka i aż do 1996 roku nie miała pojęcia o swoim żydowskim pochodzeniu. Mniej więcej w tym czasie reporterzy ujawnili, że jej żydowscy dziadkowie i dziesiątki innych krewnych padli ofiarą Holokaustu.

Po wojnie rodzina przez krótki czas mieszkała w Pradze Ojciec Albright rozpoczął pracę w ambasadzie w Belgradzie. Jednak po komunistycznym zamachu stanu w 1948 roku został skazany na śmierć jako wróg państwa, a jego rodzina szukała azylu politycznego w Stanach Zjednoczonych. Madeleine, gdy zaczęła pisać swoje imię w szkole w Szwajcarii, Studiowała nauki polityczne, prawo publiczne i nauki polityczne w Stanach Zjednoczonych (tytuł magistra w 1968, doktorat w 1976) oraz specjalizowała się w stosunkach Europy Wschodniej i Zachodu.

Przerwy w pracowni Albright spowodowały obowiązki macierzyńskie. W 1959 wyszła za mąż za dziennikarzy z zamożnej rodziny Josepha Albrighta i miała trzy córki – Katherine i bliźniaczki Anne i Alice. Jednak małżeństwo nie przetrwało późniejszego rozwoju jej kariery, a małżeństwo zakończyło się rozwodem po 23 latach. „Bardzo mi wtedy przykro” – przyznała.

Jego „szpilkowa dyplomacja” stała się sławna

W połowie lat 70. Albright zaangażowała się w sztaby wyborcze Partii Demokratycznej. W 1978 roku przyjęła ofertę Zbigniewa Brzezińskiego, profesora Uniwersytetu Columbia i pełniła funkcję doradcy Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Pomagała także Demokratom w kampaniach prezydenckich. Trzeci był udany, a zwycięska Clinton wybrała ją na przedstawiciela USA w ONZ w 1992 roku – pierwszą kobietę i pierwszą nie-rdzenną Amerykankę.

Polityk, który… Oprócz angielskiego i czeskiego mówiła także po polsku, rosyjsku i francusku oraz dość często odwiedzała ojczysty Czech. Zaraz po Aksamitnej Rewolucji w 1989 roku była konsultantką Havel a w 1997 roku otrzymała od niego najwyższe czeskie odznaczenie państwowe – Order Białego Lwa. Uhonorowała Havla z Clintonami w grudniu 2011 roku, uczestnicząc w pogrzebie. Albright kilkakrotnie odwiedziła również pomnik Terezina, w 2015 roku odsłoniła pamiątkową tablicę dla swojej rodziny.

Była znaną kolekcjonerką różnych broszek, za pomocą którego lubiła wyrażać swój nastrój i intencje. Jego „szpilkowa dyplomacja” stała się sławna. Wydała również książkę o broszkach zatytułowaną Sekretna mowa broszek z podtytułem Historie z mojej szkatułki na biżuterię.

Po odejściu z polityki podróżowała, wykładała i robiła interesy

Albright jest autorką innych publikacji, m.in. pamiętnika z Nowego wspaniałego świata, książki Potężni i wszechmogący. Refleksje o Bogu, Ameryce i stosunkach międzynarodowych oraz pamiętnika Praga Zima. Albright osobiście brał udział w kilku czeskich chrzcinach wydawniczych, a jego sesje autografów zawsze przyciągały rzesze czytelników.

W swojej książce Faszyzm ostrzegała przed niedemokratycznymi zasadami i między innymi wskazywała, że ​​faszyści mogą dojść do władzy w demokratycznych wyborach. Książka została osobiście zaprezentowana przez tego krytyka sytuacji w Rosji czy na Węgrzech na Wydziale Prawa Uniwersytetu Karola w Pradze. W 2020 roku w Czechach ukazała się jej książka Hell and Other Destinations, w której poświęciła się swojemu „postresortowemu życiu” czy udziałowi w kampaniach wyborczych Baracka Obamy i Hillary Clint.

Po odejściu z polityki podróżowała, wykładała i robiła interesy. Jego nazwisko kojarzyło się m.in. z grupą Albright Stonebridge. W latach 2003-2005 była szefową Giełdy Papierów Wartościowych w Nowym Jorku (NYSE). Wykładała na Georgetown University, uczestniczyła w pracach Narodowego Demokratycznego Instytutu Stosunków Międzynarodowych oraz przewodniczyła Komisji do Spraw Umacniania Praw Ubogich.