Nie kryje się Pan z opinią, że jeśli na czele przyszłego słowackiego rządu stanie Robert Fico, nasz kraj stanie się trudniejszym partnerem dla wielu europejskich partnerów. Czy możesz to wyjaśnić bliżej?

Problemów można spodziewać się na kilku poziomach. Pierwszym z nich jest zbliżenie Roberta Fico i Viktora Orbána. Węgry były w ostatnich latach najbardziej problematycznym partnerem. Był jednak w tej dziedzinie zupełnie osamotniony. Tworzyły się różne koalicje, ale to Węgrzy byli w wielu obszarach w dużej mierze osamotnieni. Cóż, teraz, gdy widzę powyborcze reakcje Budapesztu, łatwo sobie wyobrazić, że Fico znajdzie szereg korzystnych porozumień w swoich stosunkach z Węgrami, jeśli będzie wspierał Orbána w takich hipotetycznych przypadkach.

Przed wyborami Fico obiecał swoim zwolennikom, że będzie rządził na Węgrzech tak samo jak Orbán. Czy jego polityka mogłaby dokładnie kopiować politykę Węgier?

Naprawdę tak nie sądzę. Nie sądzę, aby Słowacja mogła postawić się na miejscu Budapesztu na przykład w kwestii rozszerzenia NATO. Wiemy, że Węgry wraz z Turcją stwarzały problemy przy wejściu nowych krajów członkowskich, zwłaszcza Szwecji, do Sojuszu Północnoatlantyckiego. To było ekstremalne. I nie sądzę, żeby Fico mógł posunąć się do tak ekstremalnej sytuacji. Jednak wyobrażam sobie, że może utknąć w niektórych obszarach i że nawet w obszarze współpracy obronnej pojawią się programy, w których Słowacja będzie problematycznym partnerem.

W poprzednich rządach Fico miał jako ministra spraw zagranicznych doświadczonych i szanowanych dyplomatów, takich jak Miroslav Lajčák czy Ján Kubiš, którzy próbowali przezwyciężyć niektóre ze swoich kontrowersyjnych posunięć w Europie…

Oczywiście wiele zależy od tego, jak zostanie uformowany rząd, w tym od tego, kto obejmie stanowisko ministra spraw zagranicznych czy obrony. W tej chwili nie możemy patrzeć tak daleko. Jednak z przeszłości wiemy, że nawet program polityki zagranicznej był raczej skoncentrowany w rękach premiera Roberta Fico. Tak, ma pan rację, w niektórych przypadkach ministrowie próbowali złagodzić swoje stanowisko. Dobrze pamiętamy, że zdarzało się to dość często. Tym razem jednak nowi ministrowie mogą nie odgrywać tak równoważącej roli. Słowacka polityka zagraniczna i obronna mogłaby wówczas zostać znacznie bardziej rygorystyczna.