Ma dopiero osiem miesięcy z czterdziestu lat, ale nie powiedział jeszcze ostatniego słowa w swojej karierze. Grał w hokeja w ośmiu krajach i reprezentował Łotwę na siedmiu mistrzostwach świata. Teraz po raz trzeci przyjeżdża na Słowację, by pomóc Preszowowi odzyskać siły po spadku z ekstraligi. Aleksandrs Jerofejevs również nie może się doczekać drugiego co do wielkości konkursu.

„Mój agent skontaktował się z mieszkańcami Preszowa. Poinformował mnie o wyniku negocjacji i pomyślałem sobie, że chcę ponownie spróbować hokeja na Słowacji. Będę pracował, aby przekazać zespołowi jak najwięcej doświadczenia.” Jeroejevs nam powiedział.

Podczas wywiadu chwalił się, że nie tylko rozumie, ale także mówi po czesku i słowacku. Jest to logiczna konsekwencja jego wcześniejszych zobowiązań w Slovan Bratysława, Poprad, ale także w Sparcie Praga i Vsetín. „Mam tylko dobre wspomnienia ze Słowacji. Masz dobrą konkurencję z ciekawymi zawodnikami i ogólnie dobrymi ludźmi. Z obecnego zespołu Preszowa znałem już obecnego drugiego trenera, Marka Zagrapana, który pracował w Rosji iw reprezentacji Słowacji”. powiedział nam dobrze zbudowany tył z brodą.

To właśnie podczas pobytu na Słowacji Jerofejevs zdobył jeden ze swoich dwóch tytułów klubowych. To było w 2012 roku, kiedy Slovan wygrał finał z Koszycami 4:3 na mecze i decydujący siódmy mecz na lodzie Orientals 2:1 po dogrywce. Jerofejevs asystował także przy pierwszym z dwóch goli napastnika Libora Hudáčka. W tym czasie startował u boku Martina Štajnocha w obronie. „Pamiętam to. W decydującym meczu przeciwnicy prowadzili 1:0, potem wyrównaliśmy i zdecydowaliśmy w dogrywce. Jak już mówiłem, mam ze Słowacji wiele dobrych wspomnień”, – zauważył najstarszy zawodnik z Preszowa.

Jerofejevs rozegrał 243 mecze w ciągu siedmiu sezonów w Continental Hockey League, w tym cztery z Dinamo Ryga, gdzie pełnił również funkcję asystenta kapitana. Trzy lata temu wywalczył tytuł Łotwy jako zawodnik Olimpu Ryga. W ubiegłym roku cały sezon spędził w Polsce. Z drużyną Unii Oświęcim zdobył też brązowy medal dzięki 19 punktom w 39 meczach sezonu zasadniczego.

Jego sześć asyst w fazie play-off było największą liczbą wszystkich obrońców w rozgrywkach. Według łotewskich portali hokejowych, jego wielkimi atutami są dojrzałość taktyczna i wgląd w grę.Dwa lata temu w Vsetín osiągnął niesamowity balans. W 53 meczach, łącznie z play-offami, zdobył ponad 32 punkty, co dało mu drugie miejsce w drużynie, która grała w finale z Jihlavą.

„Każdy przystanek w mojej karierze coś mi dał. Myślę, że wszędzie czułem się dobrze. Nie chcę faworyzować żadnego klubu nad innymi. Slovan, Sparta, KHL w Rydze, ale także w Rosji, a ostatnio Osviečim mają coś do zrobienia zrobić. Na przykład w Vsetínie doświadczyłem świetnej atmosfery podczas meczów. Mam nadzieję, że w Preszowie też będzie coś podobnego. Chcę, żeby publiczność była naszym szóstym zawodnikiem”, pomyślał doświadczony obrońca.

Nie dopuszcza do siebie, że będzie to jego ostatni krok w karierze w Szaryszu. I to pomimo zbliżającej się kwarantanny. „Dopóki jestem zdrowy i korzystny dla drużyny, chcę grać” czy oświadczył.

Nie wie jeszcze, czego się spodziewać po drugim co do wielkości konkursie na Słowacji. Na razie unika porównań z najlepszą polską konkurencją. „Jestem w Preszowie tylko przez krótki czas. Nie chcę tego porównywać z Polską czy Chance League w Czechach,” – dodał Jeroejevs.