Zdolność słowackiej administracji publicznej do wykorzystywania sztucznej inteligencji do świadczenia usług obywatelom jest poniżej średniej w porównaniu z innymi krajami europejskimi. To wynik rankingu Oxford Insight The Government AI Readiness Index, który po raz czwarty ocenił gotowość administracji publicznych na całym świecie do wykorzystania technologii sztucznej inteligencji (AI).

Zdjęcie: Shutterstock

Kilka opcji aplikacji

W aktualnym rankingu 160 krajów ustanowionym na 2021 r. Słowacja straciła cztery miejsca w ciągu jednego roku i zakończyła się na 39. miejscu. Otrzymali najwyższą ocenę minionego roku Stany Zjednoczone Ameryki. Skończył na drugim miejscu Singapurśledzony przez Wielka Brytania, Finlandia a Holandia. Z krajów V4 Polska uplasował się o cztery miejsca wyżej niż Słowacja, Węgry, wręcz przeciwnie, cztery miejsca niżej i Republika Czeska ukończony na 29. pozycji.

„Sztuczna inteligencja ma w administracji publicznej szeroki wachlarz zastosowań. Na przykład dzięki analizie danych i uczeniu maszynowemu dzisiaj przewidywać korki, usprawnić pobór podatków a identyfikacja oszustw podatkowych lub dotacjiudoskonalić i przyspieszyć diagnostykę w opiece zdrowotnej lub poprawić świadczenie usług obywateli korzystających z chatbotów” – mówi dyrektor krajowy SAS Richard Kraus.

Potrzebna jest wola i wizja rządu

Według niego specyficzny potencjał wykorzystania sztucznej inteligencji to m.in. w wykrywaniu uchylania się od opodatkowania i zmniejszaniu luki w podatku VAT, z których Słowacja ma jeden z najwyższych w Unii Europejskiej. Instytut Polityki Finansowej obliczył niedawno, że przy takiej samej ściągalności podatku VAT, jak średnia unijna, budżet państwa poprawia się o ponad pół miliarda euro rocznie.

Widzi możliwości wykorzystania sztucznej inteligencji również od samorządówktóre zaczynają zbierać coraz intensywniejsze dane z różnych czujników. Jednak ich problemy są znaczne przetwarzanie, analiza i ocena tych danych.

„Aby wykorzystać potencjał sztucznej inteligencji, musi ona najpierw zaistnieć wola rządu, wizja i zdolności wewnętrznekto może planować i realizować takie projekty. Druga hipoteza brzmi: zdolność sektora technologicznego do realizacji takich projektów i mieć wykwalifikowanych ludzi do tego. Wreszcie i przede wszystkim musimy dostępność danych jakościowych– konkluduje.