Każdego lata smutne przypadki tak zwanych swetrów. Przeważnie młodych chłopców przywozi się prosto do szpitala w kąpielówkach, kobiety i dziewczęta rzadko doznają kontuzji skacząc do wody, bo na szczęście nie mają odwagi się pokazać.

Nawet ratowników wodnych uczy się na kursach pierwszej pomocy, że jeśli są zmuszeni do skoku do nieznanej wody, bezwzględnie muszą „wbić” w nią stopę i ścisnąć je razem, gdy uderzą w wodę.

Wskakiwanie do wody wiąże się z kilkoma zagrożeniami. Skacząc tzw. głową do nieznanej, mętnej, płytkiej wody, można „złamać sobie kręgosłup”. Najczęściej jest to przemieszczenie ciała z jednego kręgu na drugi, co może przerwać rdzeń kręgowy i spowodować reakcję obrzękową wrażliwych tkanek Oczywiście może to również wystąpić podczas skoków do czystej wody basenu, który wydaje się głębszy niż jest w rzeczywistości. Taka snobistyczna głowa może zrujnować życie młodzieńcowi w ciągu sekundy.

Konsekwencje urazu mogą być poważne, zwłaszcza w przypadku złamania rdzenia kręgowego – im wyżej, tym gorzej. Jeśli zostanie przerwany od czwartego kręgu szyjnego, ból jest nieubłagany – paraliż i oddychanie tylko za pomocą urządzeń. Lekarze specjalizujący się w chirurgii kręgosłupa wiedzą, że „sezon na skoczki” trwa od maja do września.

W mniej ciężkich przypadkach kręgosłup szyjny jest „tylko” skręcony, a funkcje rdzenia kręgowego i nerwów nie są uszkodzone. Po takich przypadkach pacjent odczuwa przez jakiś czas np. mrowienie w dłoniach. Może się jednak zdarzyć, że skoczek „tylko” uderzy się w głowę i nie wyjdzie, bo straci przytomność lub spanikuje.

Zanim przyjaciele go znajdą, może zostać sparaliżowany z powodu braku tlenu lub może utonąć. Ciekawy przypadek urazu kręgosłupa szyjnego miał miejsce nawet wtedy, gdy młody mężczyzna zjechał z sanek do góry nogami. Nabrał takiej prędkości, że „poleciał” na powierzchnię wody po drugiej stronie basenu, gdzie uderzył głową o ścianę.

Ucz się więcej 10 najczęstszych urazów u dzieci. Gdzie najczęściej doznają obrażeń dzieci? Zwróć uwagę na co?

Nawet ratownicy wodni uczą się na kursach pierwszej pomocy, że jeśli muszą skoczyć do nieznanej wody, to bezwzględnie muszą „uderzać” w nią stopami, gdy wpadną do wody, trzeba ich do siebie przycisnąć i od razu powalić rękoma. Ale to też trzeba ćwiczyć.

Można by też mówić o niezgrabnych skokach z większej wysokości w „płaskiej” wodzie, kiedy to może dojść do „zespołu papierowej torby”, czyli rozerwania płuc z rozwojem odmy opłucnowej jednostronnej lub obustronnej. Albo o panicznej klaustrofobii pod wodą, kiedy nurek jest zaskoczony własną reakcją na uczucie dużej głębokości. Innym ryzykiem, gdy rozgrzane ciało wskoczy do znacznie zimniejszej wody, jest zatrzymanie akcji serca, zawał serca i późniejsze utonięcie. Nagłe zatrzymanie krążenia wywołane odruchem po skoku do zimnej wody – w wyniku działania nerwu błędnego – nazywane jest również zespołem zanurzenia.

Ucz się więcej Nawet płytkie wody są niebezpieczne dla dzieci. I wciąż zdarzają się suche utonięcia

Może również wystąpić u młodych i wyszkolonych osób. Ale co najważniejsze, osobom starszym, przewlekle chorym, mającym problemy z układem krążenia zaleca się stopniowe wchodzenie do wody – najpierw do kolan lub ud, stopniowo zaczynając myć lewą ręką prawą i odwrotnie. Następnie pozwól im pochylić się lekko do przodu i zmoczyć ręce do łokci. Następnie pozwól im umyć klatkę piersiową i spryskać przednią część ciała. Dopiero po tych akcjach mogą zanurkować.