To było wielkie wydarzenie, ale tylko nieliczni mogli się nim cieszyć w pierwszych chwilach. Jednym z nich był były prezydent Czechosłowacji Klement Gottwald, który otrzymał pierwszą masowo produkowaną telewizję sześć miesięcy przed partią „V”. Tesla 4001 była w zasadzie bakelitowym pudełkiem z małym 25-centymetrowym wyświetlaczem.

Oprócz tego typu znajdował się także odbiornik leningradzki wyprodukowany przez niemiecką firmę Sachsenwerk w miejscowości Radeberg w sowieckiej strefie okupacyjnej. Do Czechosłowacji sprowadzono ich 1500, ale 1 maja 1953 r. posiadały je tylko organizacje.

Kilkaset osób, które mogły dostroić się do odbiornika o godzinie 20:00, rozproszyło się prawie wyłącznie w Pradze, skąd rozchodził się sygnał. „To było dla mnie zaszczytne zadanie powitać was jako pierwszych słuchaczy, właściwie pierwszych widzów czechosłowackiej telewizji” – powiedział aktor Jaroslav Marvan na trzęsącym się ekranie, ponieważ dźwięk i obraz najwyraźniej nie były zsynchronizowane.

Po krótkim wstępie przedstawił osoby, które „artystycznie” uczestniczyły w pokazie. Pierwszym prawdziwym programem było krótkie czytanie sztuki Moliera L’Avare, które swoim typowym głosem i mową wygłosił František Filipovský.

Język słowacki był również transmitowany na ekranach ustami Jozefa Vrabeca, wiceprezesa Komitetu Radia Czechosłowackiego. To radio w pierwszych chwilach rozwinęło skrzydła ochronne nad nowym medium iw jego zasobach rekrutowano pierwszych pracowników telewizji.

Nadajnik w zasięgu wzroku

„Towarzysze i towarzysze, drodzy przyjaciele. W imieniu Komitetu Radia Czechosłowackiego pozwólcie mi powitać was jak najserdeczniej z okazji rozpoczęcia próbnej transmisji telewizyjnej” – przeczytał w przemówieniu przygotowany Vrabec. „Jeśli dzisiaj możemy rozpocząć transmisję próbną, przede wszystkim dziękujemy za ten radosny fakt naszej Komunistycznej Partii Czechosłowacji, naszemu rządowi, osobiście niezapomnianemu i drogiemu nam wszystkim Klementowi Gottwaldowi