11 listopada 2022 o 14:05 I

Bada granice szczerości i wolności w związku. Oto para, która z początku żyje szczęśliwie, dopóki nie dojdą do porozumienia, że ​​każdy może cieszyć się seksem z każdym.

„W Czechach panuje opinia, że ​​niewierność jest nieuniknioną konsekwencją życia małżeńskiego. Jest tolerowana, ale jednocześnie nie mówi się o niej. Proponujemy film o tym, że niewierność to kłamstwo, zdrada , a co by było, gdybyśmy wprost powiedzieli sobie, czego nam brakuje, jakie są nasze potrzeby i doświadczenia? Czy sobie z tym poradzimy?” pyta dyrektor TOMASZ WIŃSKI.

Napisał manifest Nová česká intimita, w którym krytykuje ostrożność i tępotę współczesnego czeskiego kina.

„Zareagowałem na to, że tematy, które mnie interesują – intymność, wyparte uczucia, toksyczne związki, walka o władzę i niektóre perwersyjne formy komunikacji międzyludzkiej – to tematy, które w Czechach są uważane za podrzędne, mniej ważne niż np. lub dramat społeczny” – mówi.

Starał się, aby jego pierwszy film był inny. Wyróżnij się z tłumu i rozpocznij rozmowę. Nazywa się Hranice lásky i jest już w kinach na Słowacji.

Kiedy recenzujesz czeski film, AJaki był twój odbiór filmu? Czym powinien się od niej różnić?

Manifest był raczej reakcją na pewnego rodzaju traumę lub presję, której byłem poddawany przez siedem lat tworzenia Granic miłości i musiałem dać upust swojej złości. Zareagowałem na to, że tematy, które mnie interesują – intymność, wyparte uczucia, toksyczne relacje, walka o władzę i przewrotne formy komunikacji między ludźmi – to tematy, które w Czechach są uważane za gorsze, mniej ważne niż np. historia. czy dramaty społeczne.

Powtarzali mi, że to takie burżuazyjne, luksus, w którym znudzeni mieszczanie rozwiązują swoje seksualne problemy. Jest ponadprzeciętny pod względem seksualności i banalny w treści.

Moim największym odkryciem w czeskim środowisku było to, że mówienie o uczuciach i wypartych treściach wewnętrznych jest uważane za banalne. Myślę, że Czesi nie potrafią sobie z tym poradzić, nie potrafią o tym rozmawiać, a jak ktoś w to wchodzi, to jest to dla nich niewygodne i często odrzucają to jako coś płytkiego, stereotypowego, przewidywalnego. Nie chcą angażować się w niuanse psychologii i emocjonalności.

to zaskakujące. Powiedziałbym, że Czechy są bardziej otwarte na różne tematy, przynajmniej w porównaniu ze Słowacją.

Nie mogę tego porównywać ze Słowacją. Ale nawet w Polsce nie wiem, jak by na to zareagowali, bo tam nie udało mi się sfinansować żadnych projektów. Paradoksalnie mój film powstał w Czechach.

Choć budzą sprzeczne opinie, reakcja na nie jest silna. Jest w nich coś żywego, co przemawia do ludzi, prowokuje ich i zmusza do reakcji.

Ludzi fascynuje fakt, że wkraczamy w niebezpieczne obszary naszej duszy, emocjonalności i seksualności. Kiedy czyta się, że to film o ludziach, którzy otwierają się na temat swojego związku i opowiadają o swoich doświadczeniach seksualnych, na pierwszy rzut oka może wydawać się płaski, prosty, wulgarny. Ale moje filmy to właściwie delikatne dramaty psychologiczne, w których wszystko, co mogłoby się wydawać oczywiste, znika, a my po prostu pozostajemy blisko bohaterów.

Czy Twój film wywołał prawdziwą rozmowę? Czy to nie była tylko krótkotrwała reakcja?

Nie wierzę. Ludzie piszą do nas, że im to odpowiada. Dyskusje po spektaklach są długie, publiczność się otwiera. Bo dotykamy obszarów, których wszyscy się boją i jednocześnie fascynują.

Na ile możemy być uczciwi wobec partnera w naszych związkach, wolni, spełniać wszystkie nasze potrzeby i fantazje z jedną osobą? W Czechach niewierność jest nieuniknioną konsekwencją życia małżeńskiego. Jest to tolerowane, ale jednocześnie nie mówi się o tym.