Zdjęcie: Uruchomienie

17 maja 1990 r. 33 lata temu Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie usunęła homoseksualizm z listy chorób psychicznych. Z tego powodu data ta jest uznawana za Międzynarodowy Dzień Przeciw Homofobii, Transfobii i Bifobii (IDAHOT lub IDAHOBIT).

Społeczność LGBTQ+ i świat mają wobec Charlesa Silversteina dług wdzięczności. Zmarł 30 stycznia 2023 roku w swoim mieszkaniu na Manhattanie na raka płuc. To on stał na czele przekonania Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) do ponownego rozważenia klasyfikacji homoseksualizmu jako zaburzenia psychicznego. W rozmowie z Rutgers History Archives wspominał, że w lutym 1973 r., kiedy stanął przed APA, aby argumentować, dlaczego homoseksualizm nie powinien już być klasyfikowany jako zaburzenie psychiczne, wybrał nieoczekiwane narzędzie; humor.

Pisał parodie, satyry i wszelkiego rodzaju bzdury, które APA zdiagnozowała jako syfilofobię – irracjonalny strach przed syfilisem. Swoją prezentację zakończył słowami: „Nie rób tego więcej. – co oznacza, że ​​nikogo nie krzywdzą.

Zdjęcie: Rutgers Oral History Archive

W tym czasie dr Silverstein ukończył studia doktoranckie z psychologii społecznej na Rutgers University. Pojawienie się Silversteina skłoniło stowarzyszenie do zmiany języka w swoim Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych w tym samym roku. Ta rewizja, choć nie zakończyła całkowicie patologizacji homoseksualizmu w zawodzie, była punktem zwrotnym, który doprowadził do dalszych ponownych ocen.

„Przegląd diagnostyczny APA z 1973 r. oznaczał początek końca oficjalnego zaangażowania medycyny zorganizowanej w społeczne piętno homoseksualizmu” — napisał dr Jack Drescher w czasopiśmie Behavioural Sciences w 2015 r.

dr. Silverstein powiedział, że jego pierwsze doświadczenia z seksem gejowskim miały miejsce pod koniec lat 60., kiedy miał około 30 lat. To doświadczenie z mężczyzną, którego spotkał w gejowskim barze w Greenwich Village, szybko przekształciło go z ukrytego homoseksualisty, który chciał „wyleczyć się” w aktywistę gejowskiego.

Jak się dzisiaj miewasz

Na świecie, zwłaszcza w krajach rozwiniętych, są i byli politycy na wysokich urzędach państwowych, którzy otwarcie deklarują swoją orientację.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu coś takiego byłoby nie do pomyślenia. Chociaż w wielu częściach świata (w tym na Słowacji) nadal istnieją znaczne uprzedzenia, w 2021 r. wiele kultur na szczęście przyjęło bardziej postępowe podejście.

Obecnie jest więcej polityków, wybranych urzędników, a nawet głów państw, które otwarcie i publicznie potwierdziły swoją przynależność do społeczności LGBTQ+ niż kiedykolwiek w historii. Oto one, pierwsze:

Pete’a Buttigiega, słynny były burmistrz South Bend w stanie Indiana, od 2012 do 2020 r. prowadził godną pochwały kampanię w prawyborach Demokratów na prezydenta w 2020 r. Joe Biden nominował Buttigiega na sekretarza transportu USA, czyniąc go pierwszym sekretarzem historii Ameryki, który jest jawnym gejem. Na zdjęciu z mężem.

Zdjęcie: Kronika San Francisco

Jensa Spahna, jeden z najwybitniejszych polityków niemieckich. Jako minister zdrowia najludniejszego kraju Europy zyskał jeszcze większy rozgłos i przychylność dzięki swojej roli w odpowiedzi Bundestagu na kryzys związany z koronawirusem.

Otwarcie homoseksualny polityk został nawet okrzyknięty najpopularniejszym politykiem w Niemczech, nokautując długoletnią kanclerz Angelę Merkel. Spahn poślubiła swojego męża, dziennikarza Daniela Funke, podczas prywatnej ceremonii w 2017 roku.

Zdjęcie: Spiegel

Kiedy w Nowej Zelandii premier Jacinda Ardern ponownie wygrała, jako pionierka inkluzywności i różnorodności, jakiej Nowa Zelandia nigdy nie miała, mianowała kilku ministrów ds. ludności tubylczej, a także kilku ministrów LGBTQ+. Spośród nich wybrała jawnego geja na wicepremiera Granta Robertsona, który zachował swoje poprzednie stanowisko ministra finansów z innymi portfelami na szczycie.

Zdjęcie: magazyn ekspresowy

W 2018 pełniący obowiązki premiera Wielkiego Księstwa Luksemburga Ksawery Bettel został pierwszym otwarcie homoseksualnym premierem w historii, który został wybrany na drugą kadencję.

Zdjęcie: Reddit

Ta kobieta stanu ma niezwykłą listę inspirujących nowości. Ana Brnabićjest nie tylko pierwszą otwarcie lesbijską premier Serbii, ale także pierwszą kobietą, która otrzymała ten tytuł.

Dodatkowo w 2017 roku wzięła udział w Belgradzkiej Paradzie Równości, stając się pierwszą głową państwa bałkańskiego, która tego dokonała. A w 2019 roku jej towarzyszowi urodził się syn. To kolejny przykład, kiedy pierwszy jawnie homoseksualny premier/premier jest aktywnym premierem.

Zdjęcie: Insider

A skoro już wymieniamy nazwiska, to wspomnijmy też największych: kompozytorów muzyki, pisarzy, którzy pozostawili światu piękne dzieła.

Kompozytorzy muzyki klasycznej: Piotr Iljicz Czajkowski, Georg Friedrich Händel, Leonard Bernstein, Franz Peter Shubert, Fryderyk Chopin i wielu innych.

Scenariusz: Oscar Wilde, Emily Dickinson, Virginia Woolf, Arthur Rimbaud, Federico García Lorca, Tennessee Williams, Michelangelo, Lord Byron.

Świat należy do wszystkich. Stwórzmy go razem.

Od lat 70. klasyczna tęczowa flaga jest potężnym symbolem społeczności LGBTQIA+. Na przestrzeni lat pojawiały się nowe flagi zawierające różne elementy odzwierciedlające postępy poczynione w ramach ruchu LGBTQIA+.

Flaga Intersex-Inclusive Progress Pride, zaprojektowana w 2021 roku, ma fioletowe kółko, które w szczególności obejmuje osoby interseksualne.

Każdy kolor tej flagi ma istotne znaczenie w społeczności LGBTQIA+:

Zdjęcie: Euronews

Każdy kolor tej flagi ma istotne znaczenie w społeczności:

We wstawionym rogu kółko na żółtym tle przedstawia osoby interpłciowe.

Następnie biały, różowy i bladoniebieski reprezentują osoby transpłciowe i niebinarne.
Narożnik graniczy z brązem i czernią, które reprezentują osoby o różnych kolorach skóry.

• czerwony reprezentuje życie, symbol miłości i witalności
• kolor pomarańczowy reprezentuje uzdrowienie, odzwierciedlając podróż do samopoznania, wzrostu i akceptacji.
• żółty oznacza światło słoneczne, wywołuje uczucia pozytywności, radości i szczęścia.
• zielony to natura, podkreśla związek społeczności ze środowiskiem i zrównoważonym rozwojem.
• niebieski to harmonia, pokój, podkreślający jedność i solidarność.
• fioletowy reprezentuje harmonię ciała i ducha – łącząc elementy niebieskiego (harmonia) i czerwonego (życie), aby reprezentować siłę i odporność społeczności.