21 kwietnia 2023 o 16:55 I

Dziesięć lat po śmierci Margaret Thatcher (była brytyjska premier zmarła w kwietniu 2013 r.) teraz jest dobry moment, aby w świadomy i realistyczny sposób odnieść się do mitów o „żelaznej damie”.

Zmieniła mentalność narodu

Brytyjski uczony Eric C. Evans nie postawił sobie za cel napisania biografii, w której przybliżyłby członkom sekty historię życia podziwianego polityka. Proponuje poważną analizę swojej polityki.

Pomimo poważnego stylu, książka cieszy się popularnością i wciąż ukazuje się w nowych wydaniach. Autor regularnie przywołuje pozytywne aspekty swojej działalności publicznej, ale jeszcze bardziej systematycznie zwraca uwagę na aspekty negatywne. A przynajmniej przestrzega przed przesadą tych, którzy chcieliby zrobić z niej autorkę odrębnej ideologii politycznej.

Thatcher mieszkała przy Downing Street 10 przez ponad jedenaście lat. Wygrała trzy razy wybory parlamentarne, ostatnie dwa razy z ogromną przewagą. „Chociaż był kontrowersyjny i stronniczy, zmienił także sposób myślenia narodu”.

Niemniej jednak thatcheryzmu nie można rozumieć w ten sam sposób, co konserwatyzmu czy liberalizmu. To nie była tak bardzo kwestia myślenia kierunek zamiast zestawu zasad, których Thatcher nie chciała negocjować.

Lubiła dostarczać je publiczności w kraju i za granicą z pilnością i szczerością. Jej horyzonty intelektualne były czasem wąskie, ale zawsze wiedziała, co chce osiągnąć.

Evansowi podoba się definicja thatcheryzmu sformułowana przez jego kolegę akademickiego Petera Clarke’a, który definiuje go jako mieszankę wolnego rynku, dyscypliny finansowej, ścisłej kontroli wydatków publicznych, obniżek podatków, nacjonalizmu, wartości wiktoriańskich, prywatyzacji z nutą populizmu.

Znaczenie thatcheryzmu polega nie na jego nowości, ale na sposobie, w jaki jest używany.