W ostatnich protestach przeciwko temu, co wielu Kenijczyków uważa za drakońską politykę gospodarczą rządu, zginęło dziewięciu Kenijczyków, a ponad 300 zostało aresztowanych przez policję.

Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) „załamanie gospodarcze Libanu, które trwało prawie cztery lata, pozbawiło lokalną walutę około 98 procent jej wartości, PKB spadł o 40 procent, inflacja osiągnęła trzycyfrowy poziom, a bankowi centralnemu zabrakło zasobów. ” dwie trzecie rezerw walutowych. »

Według niedawnego nagłówka Middle East Eye „Egipt jest w tarapatach finansowych. (Prezydent) Jedyną nadzieją Sisi jest teraz cud”.

Rosnące zamieszanie gospodarcze w wielu krajach, w wyniku którego rządy mają trudności z obsługą swojego ogromnego zadłużenia zagranicznego, nie jest już tylko wyzwaniem finansowym. Co ważniejsze, jest to kryzys humanitarny o rosnących rozmiarach.

Jedynym realnym rozwiązaniem jest masowa pomoc humanitarna i walka z ubóstwem, pod przewodnictwem Banku Światowego. Pomoc ta musi jednak spełniać podstawowy warunek: pomoc musi być niezależnie monitorowana przez organy monitorujące społeczeństwa obywatelskiego, aby zapobiegać kradzieży i korupcji.

Katastrofa gospodarcza i reakcja MFW

Coraz więcej krajów o średnich i niskich dochodach boryka się z przytłaczającymi problemami gospodarczymi. Od Argentyny po Pakistan i Zambię koszty życia rosną, wzrost gospodarczy jest w stagnacji, a absolutne ubóstwo rośnie. Jednocześnie rządy usiłują znaleźć sposób na spłatę odsetek i kapitału od swoich ogromnych długów zewnętrznych.

MFW i Bank Światowy nazywają je „krajami nadmiernie zadłużonymi” klasycznym biurokratycznym językiem. Prawda jest taka, że ​​warunki gospodarcze i polityka, które rządy zmuszone są wdrażać, w poważnym stopniu przyczyniają się do ubóstwa.