W niedzielny wieczór czeska telewizja emituje serial Volha w reżyserii Jana Pachlo, oparty na książce Karela Hynie pod tym samym tytułem. Dziwny początek pięcioczęściowego dramatu przyciągnął uwagę także na Słowacji. To są historie z telewizji, a to było powszechne w tamtych czasach – Czechosłowacji.

Wołga toczy się w czasach socjalizmu, historia jest fikcyjna, ale przenosi na ekrany różne znajome sytuacje.

Cykl Wołgi (nazwa jest wybierana zgodnie z marką samochodu i ma również inne znaczenie) ma miejsce w czasach socjalizmu. Jest fikcyjna, ale przenosi na ekrany różne znajome sytuacje i twarze. W niektórych innych częściach rolę ma odgrywać młody Karel Gott, który został przywiązany do obrazu za pomocą nowoczesnej technologii. Siedzi nawet w ciężarówce serwisowej TV (Wołga), którą prowadzi główny bohater serialu, Standa Pekárek. Ten Peky grany przez Kryštola Hádka to człowiek, który jest gotów zrobić wszystko, by się poprawić. Zostaje też kierowcą upragnionej Wołgi, samochodu używanego wówczas przez najwyższych urzędników, zwanych papaláši, oraz ludność popularną. Kierowca samochodu Peky chce, aby Wołga była luksusową zabawką, ale lubi też widok dystyngowanych pasażerów, którymi jeździ.

Zmęczony kierowca

Ale właśnie tym artystycznym mikroświatem w okolicach Wołgi interesują się nawet złoczyńcy. W końcu w samochodzie dużo się mówi i wiele się dzieje! Peky jest idealnym informatorem. Ona sama jest „rozmowna”, naiwna, pewna siebie i nieskrępowana. Ma swoje grzechy i marzenia, innymi słowy, jest idealnym wyzwolicielem. Może nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, co robi, jest pod presją, więc współpracuje z ŠtB na słynnej praskiej ulicy Bartolomejskiej, gdzie wygląda groźnie. Kolejne odcinki pokażą, jaki los przyniesie mu podpis.

Zdjęcie: CT

Wołga Serial jest adaptacją książki Karela Hynie o tym samym tytule.

W pierwszej części serii Wołha uruchomiono wiele wątków fabularnych, pojawiła się cała plejada popularnych Aktorów w zaskakujących formach. Na przykład Aňa Geislerová gra reżyserkę z modnym wówczas warkoczem i gorzkim wyrazem twarzy. Ma protezy, które zmieniają jego rysy, dzięki czemu wygląda (nawet na zewnątrz) na wystarczająco pryncypialnego i niezłomnego. Robi krótkie, bezsensowne ujęcia, ale czuje się ważny. (Mówi się, że aktorka wyjęła ząb z kręcenia filmu na pamiątkę.) Klára Melíšková (matka Peky’ego) dostała zupełnie inną rolę, jest kelnerką w czwartej grupie cenowej w branży restauracyjnej i emanuje seksapilem. Zmienia peruki i facetów i czerpie z tego korzyści. Dzięki tego rodzaju biokorupcji możesz też dostać mieszkanie rządowe lub listę oczekujących na samochód.

Zdjęcie: CT

Wołga Kadr z czeskiego serialu Volha.

Oglądając serial, widz pamięta również, że telewizja nie znajdowała się jeszcze na Kavčych horach, ale była rozrzucona po całym mieście w różnych budynkach w Pradze i została zrobiona „na kolanach”. Całe jego życie takie było – pokawałkowane, ułomne, różne bzdury, ale też kpina z tego, co się działo. Na przykład w serialu jest to udokumentowane w scenie w stróżówce z czekiem stanika. Portier sprawdza tył (zapięcie) dotykając, czy kobiety je noszą. Kobiety wyglądają na zszokowane i wydają się stukać w czoła. Ta scena również spotkała się z dezaprobatą widzów, ale serial powstał na podstawie książki i autorka Hynie mogła w ten sposób w przenośni i humorystycznie wyrazić w tekście absurdalność przyzwoitych wówczas instrukcji w miejscu pracy (nie odbijaj się!). W tej scenie pojawia się także nazwisko Mileny Balašovej, która była wówczas wiceszefem Republiki Czeskiej. Jan Zelenka z telewizji i zasłynął ze sposobu, w jaki testował telewizor. Autor oryginalnej powieści przez długi czas pracował w telewizji i widział, co się dzieje i co ludzie wymyślają. Może same gospodynie wymyśliły stanik po szwejku.

Ziemia niczyja

Już w pierwszej części cyklu widzowie śledzili odjazd kadry Czech. stacji telewizyjnej w Posázavie, gdzie kręcili reportaże z pionierami i robotnikami. Niektórzy widzowie uważają te – i inne – punkty za przesadzone i niedokładne. Faktem jest, że bilety nie charakteryzowały robotników (na co wskazuje przynależność klasowa instruktora), ale wielu tak. Na przykład rozrzutny styl życia, który kwitł w tamtym czasie i jak powinien równoważyć „głupi nastrój” wynikający z normalizacji. Była to ucieczka od rzeczywistości, na którą nawet ówczesne władze przymykały oko – może im to odpowiadało, że naród był nieco przygnębiony, a przez to powściągliwy. Krótko mówiąc, ludzie próbowali się bawić i wymyślać inne pomysły. W ten sposób wspomniana grupa telewizyjna z serialu Wołha zaraz po wyjściu do „dziewczyny” zaczyna zachowywać się, jakby została zerwana z łańcuchów. Samochód służbowy to ziemia niczyja. W branży jest seks, alkohol, tańce, a praca jest tylko formalna.

Zdjęcie: CT

Wołga Kadr z czeskiego serialu Volha.

Niektórzy widzowie w dyskusjach wątpią też w postać Kryštofa Hádka, że ​​jest ona prawdziwa i przesadzona. Fakt, że Peky jest postacią dość uniwersalną, broni intencji reżysera. Riida urodziła blondwłosego chłopca, który błyszczy jak Mały Książę, ale jest przebiegły ze wszystkimi kremami. Człowiek, dla którego nie ma nic świętego, chce się dobrze bawić za wszelką cenę i bez wysiłku. Tacy ludzie pojawiają się w różnych formach, a Hádek przedstawia Peky’ego właśnie jako takiego, uniwersalnego. Jako postać, a nie produkt czasu, i to jak dotąd pozytywna strona serii. Jest osadzona w pewnej epoce, jest przedstawiona w dziwny sposób, ale twórcy skupiają się na cechach ludzkich, badają jak ludzie walczą z epoką, jak się jej poddają, i to jest ciekawe. Miejmy nadzieję, że w kolejnych odsłonach będzie podobnie.