Rosja wysyła na swój obszar działania na Ukrainie coraz więcej jednostek bezpieczeństwa wewnętrznego, głównie Gwardii Narodowej.
Zdjęcie: TASR/PA, Efrem Łukacki
Ratownicy przychodzą z pomocą starszemu mężczyźnie, który stracił przytomność podczas ucieczki z miasta Irpin pod Kijowem dwunastego dnia rosyjskiej inwazji na Ukrainę, poniedziałek 7 marca 2022 r.
Ich działalność ma charakter pacyfikujący, podkreśla Polski Ośrodek Orientalistyczny (OSW). To polski ośrodek państwowy odpowiedzialny za monitorowanie i analizę sytuacji, zwłaszcza w polskim sąsiedztwie.
Rosyjska Gwardia Narodowa, wyznaczył sobie misje, takie jak utrzymanie porządku publicznego, walka z terroryzmem, walka z ekstremizmem czy ochrona infrastruktury krytycznej. Pod jego dachem znajdują się również OMON (Special Mobile Deployment Units) czy SOBR (Special Rapid Reaction Units) i inne jednostki.
„Agresor dąży do zwiększenia ofiar wśród ludności cywilnej i zaostrzenia kryzysu humanitarnego. Celem jest zastraszenie i przełamanie oporu społeczeństwa, ale reakcja jest często odwrotna do zamierzonej: wśród ludności narasta gniew i nienawiść wobec okupantów. oferta wyjazdu na terytorium Rosji i Białorusi może zostać złożona przez lokalnych mieszkańców w celu odmowy.
„Rząd kijowski uznał za niedopuszczalną ofertę ewakuacji obywateli Ukrainy na terytoria dwóch państw-agresorów” – cytuje analizę TVN 24.
Odnośnie przebiegu rosyjskiej inwazji autorzy piszą, że operacja na lewym brzegu Ukrainy – czyli na wschód od Dniepru – świadczy o tym, że armia ukraińska utraciła tam inicjatywę na poziomie strategicznym i operacyjnym. Jednostki, które zachowały zdolność bojową, tworzą pozycje obronne wokół głównych miast. Jedyne znaczące terytorium na lewym brzegu Ukrainy, które nie zostało jeszcze dotknięte działaniami lądowymi agresora, to zachodnia część obwodu połtawskiego i wschodnia część obwodu dniepropietrowskiego, podkreśla analizowany.
Otwartą kwestią, według niej, jest trwałość kolejnej linii obronnej, tworzonej przez wycofujące się siły ukraińskie przed Dniepr, zwłaszcza gdy w tej przestrzeni nieprzyjaciel prowadzi ofensywę w dwóch kierunkach – na miasto Dniepr i na elektrowni wodnej Kanivsk – a siły obu stron pozostają w kontakcie. Posuwanie się wojsk rosyjskich umożliwiło przebicie się przez obronę Donbasu, który w pierwszych dniach inwazji był z pewnością najbardziej odporny, uważają autorzy.
Chociaż w Donbasie walki trwają, mają charakter tymczasowy, a siły ukraińskie znajdują się w defensywie. W rezultacie coraz bardziej zwracają się do partyzantki, a Rosjanie wysyłają do strefy operacyjnej coraz więcej jednostek bezpieczeństwa wewnętrznego, głównie Gwardii Narodowej. Ich działalność ma charakter pacyfikujący.
W przeciwieństwie do początkowego okresu agresji Rosja zintensyfikowała swoje siły powietrzne, osiągając przewagę w powietrzu. Jednostki ukraińskie w dalszym ciągu spotykają się z atakami lotniczymi na poziomie obrony powietrznej wojsk i obszarów umocnionych, ale nie mają już siły, aby skutecznie przeciwdziałać nalotom innym niż ataki na niskich wysokościach, realizowanym głównie przez śmigłowce i samoloty myśliwskie. Ale Ukraina jest całkowicie bezbronna wobec ataków, takich jak ten, który uderzył w lotnisko w Winnicy.
Fakt, że Rosja rozmieściła bombowiec strategiczny w walce, należy postrzegać przede wszystkim jako pokaz siły. Otwarte pozostaje pytanie, dlaczego rosyjskie lotnictwo w pierwszych minutach agresji nie wykorzystało swojego potencjału do zniszczenia całej infrastruktury lotniskowej Ukrainy, uniemożliwiając tym samym wojskom z ukraińskiego lotnictwa rozmieszczenie na ponad tydzień walk.
Według polskiej analizy ostatnie duże lotnisko wojskowe Ukrainy w Starokostantynowie zostało zbombardowane przez Rosjan dopiero 6 marca. Dodaje, że „strona rosyjska zawsze twierdzi, że jest gotowa do tworzenia korytarzy humanitarnych, ale nie respektuje porozumień o ewakuacji ludności”.
„Całkowity ekspert w dziedzinie muzyki. Badacz Twittera. Miłośnik popkultury. Fanatyk telewizji przez całe życie”.
