Car Aleksander II zaprosił Czechów na Wołyń. Wybuch Czarnobyla lub wojna zmusza ich do powrotu

Rosyjski car Aleksander II zaprosił Czechów na Wołyń na Ukrainie. po 1870 r. Wrócili do starej ojczyzny kilkoma falami: z I Rz. korpus wojskowy po II wojnie światowej, potem w kilku innych falach, po wybuchu reaktora w elektrowni atomowej w Czarnobylu czy upadku komunizmu.

Żaden z Czechów nie doznał w XX wieku takiej grozy, trudu i terroru jak na Wołyniu. Dlatego wielokrotnie wracali do swojej dawnej ojczyzny i zawsze tam wracają. Teraz, po rosyjskiej agresji, sytuacja się powtarza. Potomkowie Czechów z Wołynia, którzy po rozpadzie Związku Radzieckiego zdecydowali się pozostać na Ukrainie, szukają schronienia w Czechach. Zwłaszcza kobiety z dziećmi, a także osoby starsze.

Dagmar Martinková, wiceprezes Stowarzyszenia Czechów Wołyńskich i ich przyjaciół, dziś również koordynatorka pomocy potomkom Czechów Wołyńskich na Ukrainie. | Zdjęcie: Archiwum Dagmar Martinkovej

Około tysiąca potomków Czechów z Wołynia uciekło do Czech przed wojną na Ukrainę. Łącznie do kraju przybyło dotychczas ok. 300 tys. Ukraińców.

„Wkrótce po rozpoczęciu wojny na Ukrainie stowarzyszenia rodaków z terenu byłego obwodu wołyńskiego zwróciły się do nas o pomoc w ewakuacji kobiet i dzieci ze zbombardowanych terenów i ostatecznie zapewniły im zakwaterowanie” – wyjaśnia Dagmar Martinková, wice- prezydent. prezes Stowarzyszenia Czechów Wołyńskich i ich przyjaciół, a także koordynator pomocy potomkom Czechów Wołyńskich uciekającym z Ukrainy.

Największym problemem było jednak sprowadzenie potomków rodaków do granicy ze Słowacją. „Pan Andrej Babiš, na przykład, był jednym z pierwszych, który pomógł nam z dużą sumą pieniędzy, więc wynajęliśmy autobusy na Ukrainie. „W którym przywieźliśmy tysiąc potomków Czechów z Wołynia ze stref wojennych Ukrainy” , podsumowuje Dagmar Martinková.

W latach 1868-1880 prawie 16 000 Czechów wyjechało z Austro-Węgier do carskiej Rosji. Powodem ich wyjazdu były trudne warunki życia na ziemiach czeskich oraz pogłoski o prosperity w Imperium Rosyjskim, gdzie znajdowało się dużo nieużytków rolnych. Rząd carski przyciągał nowych imigrantów korzyściami: tanimi zakupami ziemi, prawem do edukacji narodowej, samorządem, wolnością religijną, 20-letnim urlopem podatkowym i zwolnieniem ze służby wojskowej. Większość Czechów osiedliła się w okręgach wołyńskich: Równe, Dubno, Łuck, Żytomierz, Ostrog…

W pierwszej połowie XX wieku rodacy czescy byli represjonowani najpierw ze strony Związku Radzieckiego, a następnie Polski, na której terytorium część Wołynia znalazła się po wojnie radziecko-polskiej w 1921 roku. poszli nacjonaliści ukraińscy, ale przede wszystkim terror nazistów, którzy spalili kilkaset ukraińskich wsi na Ukrainie i zmasakrowali miejscową ludność, w tym czeskich Wołyńczyków.

W czasach sowieckich rodacy najbardziej ucierpieli w wyniku wybuchu w Czarnobylu w 1986 roku. Pod koniec lat 80. na Ukrainie mieszkało kolejne 10 000 Czechów. Na początku lat 90. Czechosłowacja zaprosiła tych potomków rodaków do powrotu do Czech i Moraw, z których w 1993 r. korzystało prawie dwa tysiące osób, w kolejnych latach przybywali do Czech.

Dagmar Martinková, potomka Czecha z Wołynia, który przybył do Czechosłowacji pod koniec II wojny światowej z I MS. Korpus Armii w ZSRR z trudem iz wielkim zażenowaniem wypowiada się o aktualnych cierpieniach kobiet na Wołyniu.

„To coś strasznego. Mieszkańcy Żytomierza przyjeżdżają do Czech i krok po kroku dowiadują się przez telewizję lub smartfony, jak ich miasto – w którym kobiety opuściły swoich mężów i partnerów, za których wciąż się modlą – zmienia się w ruinę. wszyscy „Wreszcie są bezpieczni, ale nadal są bezpieczni, ale ich głowy wciąż są na Ukrainie. Nie mogę tego powiedzieć w żaden inny sposób.

Zaletą potomków rodaków, którzy teraz uciekają z Ukrainy do ojczyzny swoich przodków, jest to, że nie mają dokąd pójść: do krewnych lub znajomych, którzy zakorzenili się już w Czechach i już mówią po czesku bez nacisku. Ponadto wielu z nich odniosło sukces jako przedsiębiorcy, wykwalifikowani rzemieślnicy lub kompetentni urzędnicy państwowi.

Związek Czechów Wołyńskich od wielu lat utrzymuje bliskie stosunki z rodakami i stowarzyszeniami wołyńskimi. W poprzednich latach czescy Wołyńcy często jeździli na Wołyń, a ci z Ukrainy w zamian do Czech. „To jeden z powodów, dla których możemy bez trudu przyjąć naszych uchodźców z Wołynia, czy to bezpośrednio z rodzinami, czy we współpracy z lokalnymi władzami. I dodaje: „Kiedy człowiek jest w stanie pomóc, nie może tych odrzucić. którzy tego potrzebują.”

Potomkowie Czechów wołyńskich są teraz „rozproszeni” po całej republice: w rejonie Litomierzyc, Rychnov i Broumov – ale także np. w Milovicach, mieście, w którym znajduje się siedziba Centralnej Grupy Wojsk Sowieckich w Czechosłowacji. 1991. W innych regionach lub miastach, według Martinkovej, władze lokalne chętnie odpowiadają na prośby Związku Czechów na Wołyniu – w Písku, Ústí nad Labem czy Karlowych Warach.

„Nasi ludzie przyjeżdżają teraz z całych Czech z propozycjami, że chcieliby przyjąć bliskich potomków wołyńskich Czechów uciekających przed wojną. Ale nie wahają się pomagać etnicznym Ukraińcom” – powiedziała wiceprezes Dagmar Martinková. Prezydent

WIDEO: Pomaganie uchodźcom? Jesteśmy w manii, to jest nasza obrona i to ucichnie – mówi psychiatra Tomáš Rektor

Obwinialiśmy Syryjczyków za telefony komórkowe, Ukraińców za pomalowane paznokcie. Większość ludzi nie myślała długoterminowo. | Wideo: Martin Veselovský

Milton Harris

„Ninja z ekstremalnych podróży. Pisarz. Bezkompromisowy praktyk zombie. Fanatyk popkultury. Student”.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *